Pozwólmy WSZYSTKIM dzieciom chodzić do szkoły
Apelujemy o doprecyzowanie zapisów Rozporządzeń Ministra Edukacji Narodowej z 9 i 28 sierpnia 2017 roku, które pozwoliłyby na zagwarantowanie uczniom z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego realizacji nauczania indywidualnego na terenie szkoły. Obecne przepisy choć, w teorii dopuszczają taką możliwość w ramach Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego, w praktyce powodują, że uczeń ma do wyboru indywidualne nauczanie jedynie w domu, bądź brak zajęć indywidualnych i konieczność uczęszczania na wszystkie zajęcia lekcyjne z całym oddziałem na terenie szkoły, co jest niezgodne z jego specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Dlaczego to jest ważne?
Podpisz apel do Minister Edukacji Anny Zalewskiej o jak najszybszą zmianę przepisów prawnych i powrót do możliwości objęcia także uczniów z niepełnosprawnościami nauczaniem indywidualnym na terenie szkoły. Nauka wśród rówieśników pozwoli naszym dzieciom lepiej zintegrować się ze społeczeństwem, dając szansę na samodzielność w ich dorosłym życiu.
Wbrew zapewnieniom MEN i stanowisku wypracowanemu podczas konsultacji społecznych obecnie obowiązujące Rozporządzenie skutkuje w praktyce wykluczeniem uczniów niepełnosprawnych z nauczania indywidualnego na terenie szkoły. Proponowana przez MEN możliwość objęcia ucznia zajęciami edukacyjnymi na terenie szkoły, indywidualnie lub w grupie liczącej do 5 uczniów, w praktyce nie jest realizowana zgodnie z potrzebami ucznia. Brak precyzyjnych wytycznych co do zakresu ilości godzin, które uczeń może mieć sfinansowane przez organ prowadzący, powoduje, że sytuacja uczniów jest zdecydowanie gorsza i niepewna.
Rozporządzenie MEN w praktyce wyklucza obecnie z nauczania w szkole ponad 20 tysięcy niepełnosprawnych dzieci, dla których proces edukacji jest nie tylko nauką, ale także formą terapii i szansą na uspołecznienie. Wprowadzone przepisy uniemożliwiają uczniom kontynuację nauki na terenie szkoły nawet w sytuacji, gdy posiadają ważne orzeczenia o potrzebie nauczania indywidualnego wystawione do końca etapu edukacyjnego.
A przecież w wieku dojrzewania i kształtowania się osobowości, motorem działań i największą motywacją dla uczniów, zwłaszcza z niepełnosprawnościami, stają się rówieśnicy, a codzienny kontakt z nimi daje siłę i radość, pozwalając przezwyciężać trudności.
Obecnie dyrektorzy szkół wnioskując o indywidualne lekcje dostają odmowy lub, w najlepszym przypadku, zgodę na zbyt małą liczbę indywidualnych godzin lekcyjnych (w praktyce np. 5 godzin tygodniowo w klasie maturalnej!!!), co stanowi zaledwie niewielki procent potrzeb uczniów. W efekcie przepis wymusza kontynuację nauki w domu i zamknięcie dzieci z niepełnosprawnościami w czterech ścianach, co jest nieetyczne, krzywdzące i społecznie szkodliwe. Odizolowanie ich od grupy rówieśników obniża ich samoocenę i dodatkowo pogarsza stan zdrowia, a w rezultacie doprowadzi do wykluczenia ich ze społeczeństwa. Wykluczy także nas, ich rodziców, z rynku pracy. Nie możemy się na to zgodzić!
Poprzednie przepisy dające, ze względu na stan zdrowia, awaryjną możliwość nauczania indywidualnego na terenie szkoły, ściśle określały ilość godzin przysługującą w zależności od poziomu edukacyjnego. Obowiązujące teraz rozwiązania prawne nie gwarantują porównywalnej formy edukacji dla dotychczasowego nauczania indywidualnego, w ramach którego dzieci mogły oprócz indywidualnych lekcji na terenie szkoły uczestniczyć w części zajęć lekcyjnych z klasą, co pozytywnie wpływało na ich rozwój. Obecnie proponowany sposób realizacji nauczania indywidualnego w domu jest nieadekwatny do potrzeb i zaleceń, ograniczając podstawowe prawo do edukacji dzieci z niepełnosprawnościami.
A przecież, jak twierdzi 19-letni Tomek, dotknięty tym przepisem w klasie maturalnej: szkoły są właśnie po to, żeby dzieci do nich chodziły!
Pozwólcie zatem naszym dzieciom z niepełnosprawnościami uczyć się w szkole wśród rówieśników, a nam, ich rodzicom i opiekunom kontynuować w tym czasie pracę!